خیلی وقتا با خودم کلنجار میرفتم و دو دل بودم که اصلا خدا منو میبینه یا نه ؟اصلا اینی که میگن خدا به خواسته های آدما پاسخ میده و این پاسخ ممکنه منفی یا مثبت باشه چقدر سندیت داره ؟و خیلی چیزای دیگه خیلی وقتا با خدا صحبت میکردم ولی انگار منو از قلم انداخته بود و یا فکر میکردم اصلا از من یادش رفته ولی خدا خیلی مهربون تر از این حرفاست که من فکر میکردم دید خیلی دارم به خودم فشار میارم یه تلنگر کوچیک زد و منو به خودم آورد وقتی یه لحظه به حال و احوالم توجه کردم دیدم نه بابا خیلی واسه خدا عزیزتر از اون چیزی هستم که حتی میتونستم تصور کنم وقتی فهمیدم چقدر خدا دوستم داره خیلی ازش خجالت کشیدم .تو این یه هفته گذشته چیزایی که فقط میشد با توکل و عنایت خاص اون برام پیش بیاد اتفاق افتاد و فهمیدم واقعا مورد توجهش هستم و یه نیروی قدرتمند لایزال همیشه روی سر بنده های خطاکار و غافل از یادش از اونا مراقبت میکنه تا شاید یه روز به خودشون بیان و از کرده هاشون پشیمون بشن و با چشم گریان برگردن به جایی که باید باشن .
